همه اطفال حق دارند که نظرشان شنیده شود

این سلما است. سلما دوست دارد فوتبال بازی کند و گیتار بنوازد.

سلما و خانواده اش می خواهند در ناروی زنده گی کنند، اما یک اداره که بنام UDI نامیده میشود برای آنها جواب منفی داده است. آنها در این مودر شکایت نموده و حالا قضیۀ آنها در یک اداره که به نام UNE یاد میشود، است.

  UNE قضیۀ آنها را یک بار دیگر میبیند و در آخر تصمیم میگیرد که سلما و خانواده اش 

می توانند در ناروی زنده گی کنند یا نه.

وقتیکه UNE در یک قضیۀ که مربوط به اطفال باشد تصمیم میگیرد، به طور مثال که آیا به سلما و خانواده اش اجازه داده شود که در ناروی زنده گی کنند، این اداره باید در بارۀ این فکر کند که برای اطفال چه بهتر است. آما UNE چگونه میتواند بفهمد که چه برای اطفال بهتر است؟ یکی از راه هایش این است که نظر اطفال شنیده شود.

همه اطفال حق دارند درقضیه های که به آنها ربط دارند، نظر آنها شنیده شود و مورد توجه قرار گیرند.

این در کنوانسیون حقوق اطفال سازمان ملل متحد ذکر شده است.

این به این معنی است که سلما حق دارد که در قضیه های که مربوط به خودش و یا خانواده اش می باشد، نظر خود را ابراز کند.

وقتیکه UNE قضیۀ سلما و خانواده اش را بررسی می کند، باید مطمئن باشند که در بارۀ سلما معلومات کافی دارند و هم می دانند که چه برای سلما بهتر است.

راه های زیادی وجود دارد که سلما می تواند نظر خود را با UNE شریک سازد.
او می تواند با یک بزرگسالی که بالایش اعتماد داشته باشد صحبت کند، به طور مثال مادر یا پدر، نرس، معلم، مربی فوتبال، وکیل و یا یک بزرگسال دیگر.

سلما می تواند به بزرگسالی که با وی صحبت می کند بگوید که گپ هایش را نوشته و به کارمندان UNE برساند.

همچنین سلما می تواند نامه یا ایمیل بنویسد و یا هم رسم بکشد. اگر او می خواهد، می تواند از یک بزرگسال خواهان کمک شود.

بعضی اوقات UNE از اطفال می خواهد که آنجا بروند و با آنها صحبت کند. این کاملآ داوطلبانه است و اطفال می توانند یک بزرگسالی مورد اعتبار خود را با خود آنجا ببرد.

UNE مکلفیت راز داری را دارد. این به این معنی است که تنها کسانی که با قضیه سلما کار می کنند، 
میدانند که او چه گفته است.

وقتیکه سلما نظر خود را بیان کند، UNE با قضیه خانواده سلما کار را ادامه می دهد. این که نظر سلما شنیده می شود به این معنی نیست که او می تواند تصمیم بگیرد که چه خواهد شد. این UNE است که در مورد قضیه تصمیم میگیرد.
با وجود این که UNE می تواند تصمیم بگیرد که این فامیل نمیتواند در ناروی زنده گی کند، این عمل هیچگاه اشتباه (غلطی) سلما نیست.

به طور خلاصه:
اطفال حق دارند که نظر شان شنیده شود. این به این معنی است که اطفال می توانند در قضیه های که مربوط به آنها باشد، نظر خود را بیان کند.

اما اگر اطفال نخواهند، مجبور نیستند.

کار UNE این است که نظر اطفال را بشنود.

قبل از این که UNE تصمیم میگیرد که یک خانواده در ناروی زنده گی کرده می تواند، آنها باید همیشمه در این مورد فکر کند که چه برای اطفال بهتر است.